Номер 3, страница 203 - гдз по белорусской литературе 10 класс учебник Бязлепкіна-Чарнякевіч, Акушэвіч

3. Паразважайце, як разнастайнасць ідэйна-эстэтычных платформ літаратурных аб'яднанняў 1920—1930-х гадоў паўплывала на беларускую літаратуру: запаволіла або паскорыла яе развіццё. Растлумачце сваю пазіцыю.

3. Разнастайнасць ідэйна-эстэтычных платформ літаратурных аб’яднанняў 1920—1930-х гадоў, безумоўна, паскорыла развіццё беларускай літаратуры, зрабіўшы гэты перыяд адным з самых дынамічных і плённых у яе гісторыі.

Мая пазіцыя грунтуецца на наступных аргументах:

1. Стымуляванне творчай канкурэнцыі і палемікі. Існаванне розных аб’яднанняў, такіх як «Маладняк», «Узвышша», «Полымя», стварыла ўмовы для здаровай творчай канкурэнцыі. Літаратурныя дыскусіі, якія вяліся на старонках перыядычных выданняў, хоць і былі часам залішне рэзкімі, прымушалі пісьменнікаў удасканальваць сваё майстэрства, больш глыбока асэнсоўваць задачы мастацтва і бараніць свае эстэтычныя прынцыпы. Гэта спрыяла павышэнню агульнага мастацкага ўзроўню літаратуры.

2. Жанрава-стылёвае ўзбагачэнне літаратуры. Кожнае аб’яднанне мела сваю адметную эстэтычную праграму. «Маладняк» з яго рэвалюцыйным рамантызмам, касмізмам і ўсеабдымным пафасам уводзіў у літаратуру новыя тэмы і вобразы. «Узвышша», наадварот, выступала за «аквітненне» інтэлектуальнага і духоўнага жыцця нацыі, арыентавалася на глыбокі псіхалагізм, філасафічнасць і засваенне найлепшых узораў сусветнай класікі. Гэты плюралізм спрыяў развіццю розных мастацкіх напрамкаў, ад рамантызму да рэалізму і экспрэсіянізму, што рабіла літаратурную палітру таго часу надзвычай багатай.

3. Развіццё літаратурнай крытыкі і тэорыі. Ідэйная барацьба паміж групоўкамі дала магутны штуршок развіццю беларускай літаратурнай крытыкі. Крытыкі (Адам Бабарэка, Язэп Бранштэйн, Антон Адамовіч і інш.) актыўна распрацоўвалі тэарэтычныя асновы сваіх платформ, аналізавалі творы з пэўных эстэтычных пазіцый, фармулявалі крытэрыі мастацкасці. Гэта заклала асновы беларускага літаратуразнаўства.

Безумоўна, на мяжы 1920–1930-х гадоў сітуацыя пачала мяняцца. Узмацненне ідэалагічнага ціску, вульгарызатарская дзейнасць БелАПП і, урэшце, роспуск усіх літаратурных арганізацый у 1932 годзе і стварэнне адзінага Саюза пісьменнікаў БССР з адзіным метадам сацыялістычнага рэалізму спынілі гэты працэс развіцця. Аднак гэтыя з’явы былі вынікам не разнастайнасці, а, наадварот, яе гвалтоўнага знішчэння. Сам жа перыяд існавання розных літаратурных платформ стаў «залатым векам» беларускай літаратуры, які паскорыў яе сталенне і выхад на новы мастацкі ўзровень.