Адкажыце на пытанні, страница 75, часть 2 - гдз по белорусскому языку 2 класс учебник Свірыдзенка

Адкажыце на пытанні

1. Як абазначаюцца гукі на пісьме?

2. Якія словы пішуцца з вялікай літары?

3. Чым адрозніваюцца гукі [ў] і [у]? Калі пішацца літара ў?

4. Як вызначышся, колькі складоў у слове?

5. Раскажыце правіла правапісу літар о, э — а ў беларускай мове. Прывядзіце прыклады.

6. Раскажыце правіла правапісу літар е, ё — я? Прывядзіце прыклады.

7. Як абазначаецца мяккасць зычных гукаў на пісьме?

8. Назавіце зацвярдзелыя зычныя гукі.

9. Як праверыць правапіс слоў з парнымі звонкімі ці глухімі гукамі ў канцы ці ў сярэдзіне слова?

10. Якія зычныя гукі ў беларускай мове могуць падаўжацца? Як абазначаюцца падаўжаныя зычныя гукі на пісьме? Прывядзіце прыклады.

11. Калі ў словах пішацца апостраф, а калі — раздзяляльны ь?

При адказе на якія пытанні ўзніклі цяжкасці?

На якіх старонках вучэбнага дапаможніка можна знайсці адказы на гэтыя пытанні?

Гукі на пісьме абазначаюцца літарамі.

2. З вялікай літары пішуцца першае слова ў сказе, імёны, імёны па бацьку, прозвішчы людзей, мянушкі жывёл, а таксама геаграфічныя, астранамічныя і іншыя ўласныя назвы.

3. Гук [ў] — гэта зычны, кароткі, нескладовы гук. Гук [у] — галосны, складовы. Літара ў пішацца пасля галосных, чаргуючыся з у (якая пішацца пасля зычных, на пачатку сказа). Напрыклад: ён убачыў — яна ўбачыла, пайшоў у лес.

4. Каб вызначыць колькасць складоў у слове, трэба палічыць у ім колькасць галосных гукаў. Колькі ў слове галосных, столькі і складоў.

5. Галосныя гукі [о], [э] ў беларускай мове вымаўляюцца выразна толькі пад націскам. У ненаціскных складах яны змяняюцца на [а]. Гэта правіла называецца «аканне». Напрыклад: горад — гарады, рэкі — рака.

6. Літары е, ё ў першым складзе перад націскам змяняюцца на я. Гэта правіла называецца «яканне». Літара ё заўсёды ўжываецца толькі пад націскам. Напрыклад: лёс — лясы, сем’і — сям’я.

7. Мяккасць зычных гукаў на пісьме абазначаецца з дапамогай мяккага знака (ь) (напрыклад: дзень, соль), а таксама з дапамогай галосных літар е, ё, і, ю, я (напрыклад: лес, мёд, ліпа, люк, мяч).

8. Зацвярдзелыя зычныя гукі ў беларускай мове — гэта [ж], [ш], [дж], [ч], [р], [ц]. Яны заўсёды вымаўляюцца цвёрда.

9. Каб праверыць правапіс парнага па звонкасці-глухасці зычнага, трэба змяніць слова або падабраць да яго аднакаранёвае так, каб пасля гэтага зычнага стаяў галосны гук. Напрыклад: дуб — дубы, казка — казаць, лёгкі — лёгенькі.

10. У беларускай мове паміж галоснымі могуць падаўжацца зычныя [з’], [с’], [дз’], [ц’], [л’], [н’], [ж], [ш], [ч]. На пісьме падоўжаныя зычныя абазначаюцца падвойнымі літарамі. Напрыклад: калоссе, суддзя, збожжа, ноччу, насенне, галлё.

11. Апостраф (’) пішацца пасля цвёрдых зычных перад літарамі е, ё, ю, я, і, каб паказаць іх раздзельнае вымаўленне. Напрыклад: аб’ява, пад’езд, сям’я. Раздзяляльны мяккі знак (ь) пішацца з той жа мэтай, але пасля мяккіх зычных л, н, с, з, ц, дз. Напрыклад: Ілья, лье, паштальён.