Номер 67, страница 67, часть 2 - гдз по Літаратурнаму чытанню 4 класс учебник Жуковіч, Праскаловіч

Чакаю, пакуль набяжыць хоць трохі кляновіку. Дык тут бацька прыйшоў з працы. Гляджу і вачам сваім не веру: нясе ў руках мой пусты слоік. Сэрца ў мяне нібы абарвалася. Дасталося мне тады на арэхі.

Замазаў тата раны на ствале клёна, але доўга яны не зажывалі. Плакала дрэва...

Праз год зноў нехта надсек клён. Не шанцавала дрэву і пасля. Некалькі разоў ранілі яго, нібы некаму замінана яго гордае і шчырае хараство. І кожны раз я адчуваў сябе вінаватым, быццам гэта я надсякаў клён.

А мінулай восенню яго не стала: паваліла бура. Наляцела яна на вёску, паваліла платы, сарвала некалькі чарапічных дахаў, загубіла наш клён.

Прыехаўшы летам у водпуск, я не пазнаў здалёку бацькавай сядзібы. У шэрагу высозных дрэў, якія абступілі сад, віднеўся прагал, адсутнічала штосьці адметнае, дарагое. Мне стала вельмі балюча. Зразумей, што тады, у дзяцінстве, я зрабіў зарубкі не на кляновым, а на сваім целе, і яны пякуць цягучым, несціханым болем.

1. Як апісвае Міхась Пазнякоў выгляд клёна ў розныя поры года? Чаму, на вашу думку, аўтар не апісвае, як выглядае дрэва зімой?

2. Чым клён прывабліваў дзяцей?

3. Патлумачце, як вы разумееце выраз «дасталося мне тады на арэхі».

4. Якую карысць, акрамя прыгажосці, прыносіў клён аднавяскоўцам?

1. Аўтар не дае падрабязнага апісання клёна ў розныя поры года, бо галоўнае для яго — перадаць свае ўспаміны і пачуцці, звязаныя з дрэвам. Апавядальнік засяроджваецца на эмацыйным узаемадзеянні з клёнам, на сваім пачуцці віны. Напэўна, аўтар не апісвае дрэва зімой, бо ў гэты час яно «спіць», і з ім не звязаны актыўныя дзеянні і ўспаміны героя, такія як збор соку вясной.

2. Клён прывабліваў дзяцей сваім салодкім сокам — кляновікам. Яны збіралі яго, робячы ў ствале дрэва зарубкі.

3. Выраз «дасталося мне тады на арэхі» з'яўляецца фразеалагізмам і азначае, што героя пакаралі, моцна вылаялі. Хлопчыка, хутчэй за ўсё, пакараў бацька за тое, што ён не прынёс дадому кляновага соку.

4. Акрамя прыгажосці, клён прыносіў аднавяскоўцам карысць у выглядзе салодкага кляновага соку, які можна было збіраць і піць.