Номер 1, страница 185 - гдз по белорусской литературе 10 класс учебник Бязлепкіна-Чарнякевіч, Акушэвіч

1. Карыстаючыся даведачнымі матэрыяламі і тэкстам артыкула, падрыхтуйце ў групах віртуальнае інтэрв'ю з пісьменнікам «Крапіва расказвае пра сябе» (4-5 пытанняў з адказамі). Пастарайцеся пазбягаць агульнавядомых фактаў. Прадэманструйце аднакласнікам.

Віртуальнае інтэрв’ю «Крапіва расказвае пра сябе»

1. Паважаны Кандрат Кандратавіч, ваш псеўданім «Крапіва» вельмі трапны. Ці быў нейкі канкрэтны выпадак, пасля якога вы зразумелі, што менавіта гэтае імя найлепш адлюстроўвае вашу творчую натуру?

Так, быў такі момант. Яшчэ ў 1922 годзе ў газеце «Савецкая Беларусь» з'явіўся мой сатырычны верш «Сваты». І вось тады я ўпершыню падпісаўся як Кандрат Крапіва. Чаму? Бо крапіва — яна і лечыць, і пячэцца. Гэтаксама і сатыра: яна павінна не проста смяшыць, а выкрываць заганы, «пячы» тых, хто таго заслугоўвае, каб грамадства станавілася здаравейшым.

2. Многія ведаюць вас як драматурга і байкапісца, але не ўсе — як выдатнага мовазнаўцу. Што падштурхнула вас да працы над слоўнікамі і што было самым складаным у гэтай карпатлівай працы?

Мова — гэта душа народа і інструмент пісьменніка. Я заўсёды адчуваў адказнасць за чысціню і багацце роднага слова. Праца над слоўнікамі — гэта спроба сабраць гэтыя скарбы, сістэматызаваць іх. Самым складаным было, бадай, знайсці дакладны беларускі адпаведнік да рускага слова, які б перадаваў усе адценні сэнсу, а не быў бы простай калькай. Гэта патрабавала не толькі ведаў, але і моўнага чуцця.

3. Вашы персанажы, напрыклад, у п'есе «Хто смяецца апошнім», сталі амаль намінальнымі. Ці былі ў іх рэальныя прататыпы, ці гэта цалкам плён вашай фантазіі?

Скажу так: канкрэтнага чалавека я ніколі не спісваў. Але кожны вобраз — гэта вынік доўгіх назіранняў. Жыццё само падкідвае такія сюжэты і такіх «герояў», што і прыдумляць нічога не трэба. Бярэш рысы ад аднаго, слоўца ад другога, учынак ад трэцяга — і вось табе гатовы персанаж. Галоўнае — убачыць тыповае ў адзінкавым.

4. Кажуць, што сапраўдны гумар і сатыра патрабуюць большага майстэрства, чым драма. Ці згодныя вы з гэтым і ў чым, на ваш погляд, галоўная сіла смеху?

Згодны цалкам. Прымусіць чалавека плакаць прасцей, чым шчыра смяяцца, асабліва калі гэты смех — з горкім прысмакам праўды. Сіла сатырычнага смеху ў тым, што ён агаляе сутнасць з'яў. Смех — гэта зброя. Ім можна змагацца з недахопамі куды больш эфектыўна, чым сур'ёзнымі натацыямі. Ніхто не хоча быць смешным.