Номер 1, страница 247 - гдз по белорусской литературе 11 класс учебник Мельнікава, Ішчанка

1. У якіх напрамках вядзецца творчы пошук у сучаснай беларускай драматургіі? Аргументуйце свой адказ.

Творчы пошук у сучаснай беларускай драматургіі вядзецца ў некалькіх асноўных напрамках, кожны з якіх адлюстроўвае пэўныя аспекты жыцця грамадства і мастацкія тэндэнцыі.

Гісторыка-філасофскі напрамак. Драматургі звяртаюцца да значных падзей і асоб беларускай гісторыі, каб асэнсаваць мінулае і яго ўплыў на сучаснасць. Гэта не проста рэканструкцыя падзей, а спроба знайсці адказы на вечныя пытанні пра ўладу, лёс чалавека і нацыі, здраду і каханне. Яскравымі прыкладамі з'яўляюцца п'есы Аляксея Дударава, такія як «Князь Вітаўт» і «Чорная панна Нясвіжа». У гэтых творах гістарычны кантэкст служыць фонам для глыбокіх філасофскіх разваг.

Сацыяльна-псіхалагічная драма. Гэты напрамак сканцэнтраваны на ўнутраным свеце сучаснага чалавека, яго праблемах, маральным выбары і ўзаемаадносінах з грамадствам. Аўтары даследуюць канфлікты паміж асобай і соцыумам, сямейныя крызісы, адчужанасць. Драматургія Паўла Пражко (напрыклад, «Трусы») ці Андрэя Курэйчыка часта паказвае герояў у складаных жыццёвых сітуацыях, выяўляючы псіхалагічнае напружанне і матывы іх учынкаў.

Пастмадэрнісцкая і эксперыментальная драматургія. Прадстаўнікі гэтага напрамку шукаюць новыя формы і сродкі тэатральнай выразнасці. Яны адмаўляюцца ад традыцыйнай сюжэтнай пабудовы, выкарыстоўваюць элементы абсурду, гратэску, іронію, інтэртэкстуальнасць. Творы Дзмітрыя Багаслаўскага («Ціхі шэпат сыходзячых крокаў») ці таго ж Паўла Пражко дэманструюць разбурэнне класічных канонаў, гульню з мовай і сэнсамі, што патрабуе ад гледача актыўнага інтэлектуальнага ўдзелу.

Дакументальная і сацыяльна-палітычная драма. Гэты напрамак набыў асаблівую вастрыню ў апошнія гады. Драматургі выкарыстоўваюць рэальныя падзеі, інтэрв'ю, дакументы для стварэння п'ес, якія крытычна асэнсоўваюць актуальныя грамадска-палітычныя праблемы. Творчасць Мікалая Халезіна і «Беларускага свабоднага тэатра», а таксама п'есы Андрэя Курэйчыка («Пакрыўджаныя. Беларусь(сія)») з'яўляюцца прыкладам таго, як тэатр становіцца пляцоўкай для грамадзянскага выказвання і рэфлексіі над сучасным станам краіны.