Номер 162, страница 94 - гдз по белорусскому языку 7 класс учебник Валочка, Зелянко

162. Прачытайце. Вызначце стыль і тып тэксту, адзначце характэрныя для гэтага стылю моўныя сродкі. Зрабіце пісьмовы пераклад тэксту на беларускую мову. Падкрэсліце дзеепрыметнікі і дзеепрыметнікавыя звароты як члены сказа.

Учитель Иваницкий, человек молодой, но необыкновенно серьёзный, идёт, чтобы ещё раз повидаться с Таганком.

Древен он, как говорят в Козельщине: ему сто восемь, он знаменитость.

Учителя волнуют странные мысли: подумать только — при Таганке прошёл один из самых замечательных веков! Сколько было за этот век переворотов, открытий, войн, сколько жило, славилось и умерло великих людей! А он никогда понятия не имел обо всём этом. И сидит он так смиренно, так неподвижно. Опустил плечи, сложил на худых коленях чёрные, высушенные за столетие руки, перекрестил искривлённые работой пальцы. Из-под надвинутой шапки видны концы редких бровей, устало приподнятых. Выцветшие глаза ничего не выражают. Он, этот столетний человек, ещё слышит, видит, помнит всё, что нужно сделать по дому, знает, где что лежит... И всё же он в забытьи, в мире своих далёких воспоминаний (И. Бунин).

Слоўнік

замечательный — надзвычайны, выдатны, слаўны

сделать по дому — зрабіць па гаспадарцы

славиться — славіцца

смиренно — пакорна, пакорліва; ціха, ціхмяна

странный — дзіўны

З якой мэтай аўтар звяртаецца да апісання знешнасці свайго героя?

На якіх дэталях ён засяроджвае нашу ўвагу? З якой мэтай?

Якія моўныя сродкі выкарыстоўвае аўтар у мастацкім апісанні знешнасці старога?

Якую ролю ў апісанні выконваюць дзеепрыметнікі?

Аўтар звяртаецца да апісання знешнасці героя, каб стварыць вобраз вельмі старога чалавека, які пражыў доўгае і цяжкае жыццё, і паказаць яго ўнутраны стан — паглыбленасць ва ўспаміны і адарванасць ад сучаснасці.

Ён засяроджвае нашу ўвагу на такіх дэталях, як апушчаныя плечы, чорныя, высушаныя і скрыўленыя работай рукі, рэдкія бровы і выцвілыя вочы. Гэта робіцца з мэтай падкрэсліць глыбокую старасць, шматгадовую цяжкую працу і стан спакою і задуменнасці героя.

У мастацкім апісанні знешнасці старога аўтар выкарыстоўвае такія моўныя сродкі, як эпітэты (чорныя, высушаныя, худых, скрыўленыя, рэдкіх, выцвілыя) і дзеепрыметнікі (надсунутай, прыўзнятых, выцвілыя, скрыўленыя).

Дзеепрыметнікі робяць апісанне больш дынамічным і выразным. Яны не проста называюць прымету, але і паказваюць яе як вынік дзеяння, тлумачачы паходжанне (напрыклад, пальцы скрыўленыя работай). Гэта надае вобразу канкрэтнасць і глыбіню.