Номер 215, страница 147 - гдз по белорусскому языку 11 класс учебник Валочка, Васюковіч

215. Прачытайце тэкст, вызначце яго стыль і тып. Падбярыце і абгрунтуйце назву тэксту. Выпішыце з тэксту складаны сказ з рознымі відамі сувязі частак.

На сённяшні дзень беларуская мова адыгрывае істотную ролю ў жыцці беларускага грамадства. Разам з тым перспектывы яе далейшага развіцця і функцыянавання ў грамадстве ў многім будуць залежаць ад наступных момантаў:

а) пашырэнне беларускай мовы як рэальнага сродку зносін у найбольш важных сферах грамадскага ўжытку, што будзе садзейнічаць яе прэстыжнасці. Трэба адзначыць наступнае: наспеў час стварэння агульнадзяржаўнай праграмы мер, якія будуць скіраваны на ўмацаванне дзяржаўнага статусу беларускай мовы;

б) стварэнне асновы для пашырэння беларускай мовы ў актыўным ужытку. Для гэтага ёсць перадумовы: не ўсе карыстаюцца беларускай мовай у сваёй паўсядзённай дзейнасці, аднак кожны, хто жыве на тэрыторыі сучаснай Беларусі, фактычна штодзённа атрымлівае тую ці іншую інфармацыю на беларускай мове;

в) дасягненне разумнага кампрамісу паміж прыхільнікамі розных поглядаў на шляхі развіцця беларускай мовы: толькі намаганнямі ўсяго грамадства можна дасягнуць зрухаў, якія будуць мець пазітыўны характар для развіцця духоўнай культуры соцыуму;

г) фарміраванне ў грамадстве мажарытарных* адносін да беларускай мовы як дзяржаўнай мовы краіны.

Сучаснае становішча беларускай мовы ў грамадстве, яе высокія адаптацыйныя магчымасці, заканадаўчы статус даюць падставы для стрыманага аптымізму: у XXI стагоддзі беларуская мова застанецца сродкам камунікацыі, які дазволіць захаваць ёй адметнае месца ў моўным ландшафце Еўропы (Л. Леванцэвіч).

Чаму аўтар называе сваё бачанне праблемы «стрыманым аптымізмам»?

На аснове тэксту стварыце выказванне «Якім я бачу будучыню беларускай мовы». Пастарайцеся выкарыстаць наступную лексіку: істотная роля, перспектывы развіцця, рэальны сродак зносін, актыўны ўжытак, разумны кампраміс, заканадаўчы статус, мажарытарныя адносіны да мовы, духоўная культура соцыуму, пазітыўны характар, моўны ландшафт Еўропы.

Аўтар называе сваё бачанне праблемы «стрыманым аптымізмам», таму што, з аднаго боку, існуюць падставы для аптымізму: высокія адаптацыйныя магчымасці мовы і яе заканадаўчы статус дазваляюць верыць, што яна захавае сваё месца ў Еўропе. З іншага боку, гэты аптымізм «стрыманы» праз шэраг праблем: мова не з'яўляецца сродкам штодзённых зносін для большасці насельніцтва, неабходнасць дасягнення кампрамісу ў поглядах на яе развіццё і патрэба ў фарміраванні станоўчых мажарытарных адносін да яе.

Я бачу, што беларуская мова адыгрывае істотную ролю ў жыцці краіны. Яе перспектывы развіцця залежаць ад таго, ці стане яна рэальным сродкам зносін у актыўным ужытку. Для гэтага трэба знайсці разумны кампраміс у грамадстве, умацаваць заканадаўчы статус і сфарміраваць пазітыўныя мажарытарныя адносіны да мовы. Гэты працэс павінен мець пазітыўны характар, каб узбагаціць духоўную культуру соцыуму і захаваць адметнае месца Беларусі ў моўным ландшафце Еўропы.